Laatst zat ik na te denken en keek om mij heen en dacht, wat word het ons toch allemaal makkelijk gemaakt. We hoeven bijna niets of weinig te doen om toch de dingen voor elkaar te krijgen die we willen. En dan heb ik het over de supermarkt, post, pizza, webwinkels, enzovoort. We hoeven niet meer in beweging te komen om de dingen te ontvangen die we willen. Door deze ontwikkelingen komen mensen niet veel meer uit hun stoel om te bewegen.

En dit begint al op jonge leeftijd. We worden gedragen door onze ouders of in een wandelwagen, achter op de fiets of bij de juf of ouder in een fietskar. We worden door onze ouders met de auto naar school of clubs of vrienden gebracht, zelfs al is de school om de hoek. Boodschappen doen we met de auto.
Kijk eens om je heen hoeveel mensen een scootmobiel of rollator hebben. Begrijp me goed fijn voor deze mensen die er één hebben dat ze toch onder de mensen komen. Alleen heb ik het idee dat bewegen op de tweede plek komt. Zelfs als ik bij een prullenbak de afval naast de prullenbak vind, denk ik wel eens, men is nog te beroerd om een stap te zetten om het op te pakken en het in de prullenbak te deponeren. Men is zo verwend met alle moderne technieken dat men ook lui is geworden.
Wij hebben benen gekregen om te lopen, zelf al op jonge leeftijd was het normaal om zondags naar opa en oma te wandelen. Dragen?? Waarom denk je dat je benen hebt gekregen? Dat was er niet bij. Naar school gingen we lopen. We fietsten 18 kilometer naar school voortgezette onderwijs en terug in weer en wind. We hadden nog niet de luxe van een mobiel en hadden we met vrienden afspraken dan moesten we er echt naar toelopen of fietsen. Op de lagere school hand in hand in de rij gingen we wandelen naar het bos, om daar alles te ontdekken wat de natuur ons bracht.
Het belangrijkste was, bewegen en gezonde lucht. Als we kleding gingen kopen was het echt winkelen in de stad. Auto hadden we niet. We liepen van de bushalte of het station naar de stad Tussen de middag vanuit school haalde ik brood bij de bakker en liep weer naar huis om dan te eten. De dagelijkse boodschappen werden gehaald in verschillende winkeltjes per voet of per fiets. Supermarkten had je toen nog niet.
De was werd met de hand gedaan en ging in de wringer. Mijn vader deed de groentetuin en als het voorjaar was werd die 3 spa gespit. Elke maandag gingen vloerkleden naar buiten over de schutting en werden ze driftig geklopt met de mattenklopper door mijn moeder. Het hele huis stond dan op de kop alles in de sop en gepoetst. (topsport) Mensen die slecht ter been waren liepen toch nog met een stok en dit kwam dan door al het harde werken. In deze welvaart zijn mensen vaak ziek door de welvaart.
Mijn opa ging elke dag op de fiets naar zijn werk en dat was soms 50 kilometer heen en terug. (Dit was géén elektrische fiets!) Als er extra geld was werd er eerst gekeken of hij een nieuwe fiets nodig had.

De huisarts als hij zijn ronde deed, kwam op de fiets. Moeders hadden vaak naast hun huishouding ook nog de was van Piet of een ander poetshuis of herstelwerkzaamheden om wat bij te verdienen. Ja de vrouwen waren toen ook al twee verdieners en hadden daarnaast hun eigen huishouding en kinderen. Zelfs als een buurvrouw geen borstvoeding kon geven werd het buurtkindje ook aangelegd en voedde ze twee kinderen. Buurtplicht was er ook nog dat je mekaar hielp zelfs van de geboorte tot de dood en tussendoor hielp iedereen elkaar.
De arbeid op het land of in de bouw waren nog niet van alle gemakken voorzien, maar door het zware werk verbranden we ook alles beter, wat beter voor het lichaam was.
Tegenwoordig is het veel zittend werk en alles wat we doen van alle gemakken voorzien. Mannen en vrouwen werken vaak buitenhuis en moeten in alle stress de kinderen ook nog heen en weer rijden. Daarnaast word er vaak gemakkelijk gegeten wat niet altijd gezond is. En daarna snel naar de sportclub of fitness om al onze pondjes als een idioot er van af te trainen.
Scholen krijgen de kinderen vaak geen gymles meer en elke dag zitten ze op de bank met koekjes of chips voor de flatscreen of achter computer of mobiel. Hutten bouwen is er niet meer bij of slootje springen of bomen klimmen. Straatspelen zoals stoeprand stand in de bal, boomtikkertje, verstoppertje, ballen, touwtje springen, hinkelen of elastieken. In de pauze deden de leraren dit met ons, zelfs verspringen of met gymnastiek slagbal.
Wat is de tijd veranderd.. Ja, veel zaken zijn het ons gemakkelijk gemaakt, maar niet alles in zijn voordeel. Vooral wat bewegen betreft, lichamelijk en geestelijk zijn er velen die gestresst zijn of een burn-out hebben. We laten ons leven en iedereen heeft het druk druk druk. Zucht. Wat doen we onszelf aan. De wachtkamers bij de huisartsen zitten vol. Pas was ik op bezoek bij een familielid die in het ziekenhuis lag. Ik kon nog net parkeren. Wat word hier gratis weggegeven, dacht ik? Het is zo verschrikkelijk druk. Moet iedereen nog een APK voor de kerst halen??
Wat moeten we eigenlijk? Leggen we het “moeten” ons zelf zo op? Word er zoveel van ons verwacht? Of leggen we dat onszelf ook op?? Geen tijd om te relaxen? Want zelfs op vakantie gaan geeft nog stress. De één wil nog verder en duurder dan de ander op vakantie. We eten een snelle hap maar waarom niet een gezonde hap? En weet je, kinderen maar ook u hebben benen gekregen van onze lieve heer wat een functie heeft. Namelijk lopen. Kom in beweging. Als je niet meer kunt lopen door de welvaart, dan is het te laat en wil je het wel graag weer. Begin nu en zorg goed voor uzelf. Lichamelijk en geestelijk.
Weet je, vroeger waren de mensen nog niet zo gek. Ze werkten hard. Gezin stond op nummer één en we hielpen elkaar en het was allemaal veel relaxter. Kinderen hadden gezonde rode toeten van het buitenspelen.
Welvaart?…. zijn we er echt op vooruit gegaan??
Rita van Dijk
Gezondheidscentrum Kos